...

شجاعت مـے خواهد

وفادار احساسـے باشـے

کــ ِ میدانـے شکست مـے دهد

روزے نفس ـهاے تنهایـــے دلت را ...

...

تو ....

جــای خـالی ات قده خـود تــوست

بـزرگ نیـست

کوچـک هـم نیـست؛

که نـه هجـوم و ازدحام اطراف آن را پُـر می کند

و نـه کوچـکتر از تـو، در آن جای مـی گیرد

درسـت اندازه ی حضـور تـوست...
.

آن شب باران می بارید

آن شب باران می بارید… باران که می بارد به تو مشتاق تر می شوم… و از همین شوق بی چتر آمدم… ولی آمدم… و تو نمی دانی که جه بارانی بود، چون نیامدی… و باران می بارید… آن شب تب کردم و تو هیچ نکردی…و باران می بارید… و بالاخره دیشب مردم و حتی تو تب هم نکردی…

زندگی اتفاق غریبی است… عرصه جولان آدم ها… که مدام در حرکتند و در شتاب… آدم هایی که می دوند برای زنده ماندن… برای چند ساعت و چند ثانیه بیشتر ماندن… می دوند برای رسیدن به چیزهای بیشتر… اما درست آن موقع که می خواهند از آن لذت ببرند.. دیر می شود… و باید رفت… می رود بی آن که …

کاش در عبور همین ثانیه ها و در میان دویدن همین آدمها، به فکر قدم زدن باشیم… قدم زدن برای زندگی… برای زندگی کردن…

آرامگاه من آغوش عاشقانه ی توست

آرام باش ،ما تا همیشه مال همیم ، همیشه عاشق و یار همیم
آرام باش عشق من ، تو تا ابد در قلبمی ، تو همه ی وجودمی
بیا در آغوشم ، جایی که همیشه آرزویش را داشتی
جایی که برایت سرچشمه آرامش است
آغوشم را باز کرده ام برایت ، تشنه ام برای بوسیدن لبهایت
بگذار لبهایت را بر روی لبانم
حرفی نمی زنم تا سکوت باشد بین من و تو و قلب مهربانت

خیره به چشمان تو ، پلک نمیزنم تا لحظه ای از دست نرود تصویر نگاه زیبای تو
دستم درون دستهایت ، یک لحظه رها نمیشود تا نرود حتی یک ذره از گرمای دستان لطیف تو
محکم فشرده ام تو را در آغوشم ، آرزو میکنم لحظه مرگم همینجا باشد ، همین آغوش مهربانت
چه گرمایی دارد تنت عشق من ، رها نمیکنم تو را تا همیشه باشی در کنار قلب من
قلب تو میتپد و قلب من با تپشهای قلبت شاد است ، هر تپشش فریاد عشق و پر از نیاز است
آرامم ، می دانم اینک کجا هستم، همانجایی که همیشه آرزویش را داشتم ،همانجایی که انتظارش را می کشیدم و هر زمان خوابش را می دیدم آن خواب برایم یک رویای شیرین بود….
در آغوش عشق ، بی خیال همه چیز ، نه می دانم زمان چگونه می گذرد و نه می دانم در چه حالی ام
تنها می دانم حالم از این بهتر نمی شود ، دنیای من از این عاشقانه تر نمی شود
گرمای هوس نیست این آتش خاموش نشدنی آغوش پاکت
عشق است که اینک من و تو را به این حال و روز انداخته ، عشق است که اینک ما را به عالمی دیگر برده ، عشق است که من و تو را نمیتواند از هم جدا کند هیچگاه
خیلی آرامم ، از اینکه در آغوشمی خوشحالم

همین

مـ ــرا..

ذره ذره درون قصـ ه هـ ـای خوشــ.. .

آب کـــردند ..!

رویـــ ـای..

بــودن را برایـ ـم خـ ــواب دیدنـد.. !


لحظـ ه هایم را از من گرفتنـد..

!!

و در برابرشـــ...

ساعتــــ. بی کوکــ. روزگــ ـار را..

به منــ. هـ ــدیه دادنـد.!.


اشکـــ.  را ..

در چشمـانم ستــودند و خنده هــایم

را..

سرکــوب کــ ــردند..

!!

فـــ ــــریـاد را ..

در سینـ ه ام پنهــان کردند و سکوتـــ.

را ..

از منــــ. ربـــودنـد!


آزادی ام را..

در قفســـ. معنــا کــــــ ــردند..


آری..!

آنهـا مــ ــــرا محکـ ــوم به زندگی کــ ـردند!


و هرگــــ ـز ..!

از منــــ.،

نپرسیــدند کـ ه غم هـایتـــ..

چیستــــــ.. !؟


مــ ـــرا ..

به بنـد زندگی کشیـدند و هرگــــ ـز نپرسیــدند؟

کــ ه  ..

دردهـایت چیستــــ.. !؟

!!


نپرسیــدند ..

!!

که سببـــ. آنهمــ ه اشکـــ. هـایتـــ..

  کیستــــــ... ؟؟؟


آنهـــا مـــ ـرا ..

محکــوم به زندگی کـــردند و رفتنـ ـد...


رفتنــ ــد..!!

تا بدانـــ ـم کـــ ه ..

"هیــچ کجـــا"  همینجـ ـاستــــ..!!


کـه بفهمـ م ..

!!

"هیــچ کســــ.." آدمهـــ ــایی هستنــد ..،

 

    کـــ ه ..

شـــــاید هـ م  نیستنــ ـد...

!!


تـا بـدانــ ـم .. !

زنـدگــ ــی این استــــــ...

.

.

همینــــ..

!!

!!


.

یک نفر ...

یکنفر در همین نزدیکی ها
چیزی
به وسعت یک زندگی برایت جا گذاشته است …
خیالت راحت باشد
آرام چشمهایت را ببند
یکنفر برای همه نگرانی هایت بیدار است
یکنفر که از همه زیبایی های دنیا
تنها تو را باور دارد …

دوستت دارم ....

دوستـــ میــ دارمـشـــ... امـّـا...

میــ تـرسمـــ بـگویـــمــ و بگــویـد : " مرسـیـــ!! "

یــا بگویـد بــه اینــ دلـیـل و آنـــ دلـیـل دوسـتـمــ نـدارد ...

یــا چـه میـ دانـمـــ ...

مثـل خیــلیــهـا بگـویـد لیـاقـتـمــ بـیـشـتـر از اینــ حرفـهاسـتــ...

میـــ تـرسـمــ از اینــکـ ه

هـرچـیـزیــ بـگویــد جُـز:

" مــَــن هـمــ دوســتــتــ دارمــ..."

مرگ بیا ...

هی
دلم می خواهد قلمی بردارم
بنویسم
از این همه سکوت
از این همه بی خبری
می خواهم بنویسم سرنوشتم معلوم است
معلوم است مرگ
پایان من و تو
پایان همه ی بودن ها
دست در دست مرگ
همزاد با تن
پیش به سوی نبودن ها
پیش به سوی رفتن از قافله ی بودن ها
قلمی بر می دارم
و
صبحگاهان نامه ای از سر شوق
از سر درد
از این بودن
از این هستن
در این سکوت دهشتناک تن
قلمی بر می دارم
می زنم بر پیشانی
غرق در حس نبودن ها
غرق در این افکار پوچ
غرق در چند کلمه
مرگ
بودن
نبودن
سکوت
خاموشی
و
تو
قلمی بر می دارم
می نویسم
هر چه هست
در این افکار پرشانم
از تو از مرگ از حس نبودن ها
از این تقدیر شوم ما
از مرگ
پایان خوشی ها
پایان در کنار هم بودن ها
پایان قصه ی بودن در حال نبودن ها
وای
عاجز شده است این قلم از نوشتن تو
قلمم را بر می دارم
روی یک صفحه ی سپید
این را می نویسم
تن من ارزانی مرگ
با من باش ای همره این راه نزدیک
قلمم را بر می دارم
از روی تن خسته ی کاغذ
می گذارم در گوشه ای دنج
تا
گرد نبودن ها بر تن سردش بنشیند
قصه ی بودن و نبودن ها تکراری است
مرگ

بیا

دریاب مرا
من منتظرت هستم کنون
روی آن نیمکت احساس تنم
زیر آن درخت افسرده ی بالای سرم
زود باش
من همین جا منتظرم
مرگ بیا ...........

مبین یه عاشق

قاصدک

قاصدک ! هان ، چه خبر آوردی ؟

از کجا وز که خبر آوردی ؟
خوش خبر باشی ، اما ،‌اما
گرد بام و در من
بی ثمر می گردی
انتظار خبری نیست مرا
نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری
برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس
برو آنجا که تو را منتظرند
قاصدک
در دل من همه کورند و کرند
دست بردار ازین در وطن خویش غریب
قاصد تجربه های همه تلخ
با دلم می گوید
که دروغی تو ، دروغ
که فریبی تو. ، فریب