نیمکت احساس
عشق یعنی تو .. تو یعنی احساس .. من پر از احساسم .. قلب من از نفس روشن چشمان عزیزت زنده ست ... من پر از امیدم ...
نیمکت احساس
عشق یعنی تو .. تو یعنی احساس .. من پر از احساسم .. قلب من از نفس روشن چشمان عزیزت زنده ست ... من پر از امیدم ...
زندگی
زندگی،ای زندگی!
عنکبوت سیری را می مانی
که به یمن عادت دیرینه،
پروانه های بی دلیل را در نور وسوسه تور می کنی!
زین روست به یقین
که آسمان و زمین
از غبار رنگ این همه بال رنگین است
و
چه غمی دارد معصومیت این همه رنج نا هم آهنگ!
باد ما را با خود برد
باد،
پرده ها را آرام تکان می دهد
و ما
بچه های خوش باور
لب ریز از اضطراب و امید ،
زوایای نیمه روشن را به هم نشان می دهیم!
شعر ابله
سنگ اندیشه به افلاک مزن دیوانه
چونکه انسانی و از تیره سرتاسانی
زهره گوید که شعور همه آفاقی تو
مور داند که تو بر حافظه اش حیرانی
در ره عشق دهی هم سر و هم سامان را
چون به معشوقه رسی بی سر و بی سامانی
راز در دیده نهان داری و باز از پی راز
کشتی دیده به طوفان خطر میرانی
مست از هندسه ی روشن خویشی مستی
پشت در آینه در آینهسرگردانی
بس کن ای دل که در این بزم خرابات شعور
هر کس از شعر تو دارد به بغل دیوانی
لب به اسرار فروبند و میندیش به راز
ور نه از قافله مور و ملخ درمانی
کودکان عقل
قلب بزرگ که بود،
آن خورشید
که در آن ظلمات دور
شکست و شکسته زنده ماند!
گوش کنید
اینک هزاران خورشید کوچک در انتظار ترکیدنند
این انفجار روشن بی پایان را
کدام چشم به انتها خواهد رساند؟
دریا و هیچکس
در جسم بشری من.
ابدیت تکرار می شود!
به شادی میلاد یک حباب
و غم ترکیدن حبابی دیگر!
تکرار می شود آری
زوزه جگر سوز سگ های معصوم غرایزم
از کشیدن این سورتمه لت و پار!
جاودانگی عشق
به آتش نگاهش اعتماد نکن!
لمس نکن!
به جهتی بگریز که بادها خالی از عطر اویند!
به سرزمینی بی رنگ،
بی بو و ساکت!
آری
بگریز و پشت ابدیت مرگ پنهان شو،
اگر خواستار جاودانگی عشقی!